Bir istanbul aşığıdır bahsettiğim...kimi vakitlerde kavacıktadır...dost ışıklarını üsküdarda arar o.baharda erenköyün kaşanelerine gider cananla.bayram oldu mu süleymaniyeye çıkar,kendini cedlerin mağrifet ikliminde bulur.adalara giden sevgilisine yazıklarını ölüme gidenler için yazılmış gibi algılatır hep bize.öylesine içlidir.Yahya Kemal Beyatlı...senelerdir saf şiirin ustalarından olan bu şairimizin şiirlerini büyük bir zevkle okumaktayım senelerdir.İstanbul...aşığı olduğum istanbulu biri ancak bu kadar güzel yazabilir,tasvir edebilirdi.küçükken fotoğrafını görmemiştim ben üstadın.çok büyük sayılmazken fotoğrafıyla karşılaştığımda açıkcası büyük hayal kırıklığına uğramıştım.dış görünüşleriyle insanları değerlendirmek kötüdür.tabii bunun bilincinde olmadan okuduğum şiirlerindeki inceliklerle değerlendirmiştim,tasvir etmiştim ben Yahya Kemali.karşımda yemeğe zafiyeti olan,şişmanca bir adam görünce şaşırmıştım.ve bir de hikayesini dinledim.hani şu mekteb-i şahanedeki yıllarını ve yaşadığı aşklarını..aradan zamanlar geçti.okuldaydım.ve bir edebiyat dersinde.benim için pek değerli olan edebiyat öğretmenimiz bizden saf şiir ezberlememizi rica etmişti.herkesten önce önce ben atılmıştım.\'SÜLEYMANİYEDE BAYRAM SABAHI\'şiiri aldığımda bendeki mutluluğa diyecek yoktu.10 gün evin içinde onu okuyarak dolaşmıştım.evdekilere bıkkınlık verecek kadar.bu kadar mükemmel birşey olamazdı.içine girdikçe,derinini düşündükçe Yahya Kemalin ne büyük bir saf şiirci olduğunu tekerrür etmekteydim.günler günlerin ardından geldi...şiiri sunma vakti gelmişti.koşarak girdim sınıfa.önce süleymaniyeyi anlattım tıpkı şiirdeki gibi\'görebilsin diye sonsuzluğu heryerden iyi,seçmiş istanbulun ufkunda bu kutsi tepeyi\'sonra sanki haykırcakmışım gibi sınıfa baktım ve dolu dolu şiirin ismini söyledim.başladım okumaya ama kendimi kaybetmiştim ve bağıra çağıra okumuştum şiiri.sınıf beni merakla dinliyordu.kim dinlemezdi ki Yahya Kemali...\'artarak gönlümün aydınlığı her saniyede, bir mehabetli sabah oldu süleymaniyede,kendi gökkubbemiz altında bu bayram saati...\'evet en sevdiğm kelime gurubuydu.birden çok anlam ifade eden,coşagelen...KENDİ GÖKKUBBEMİZ!ve mimar sinanı anımsattı şiir.\'bir neferdir bu zafer mabedinin mimarı\'ilerledi,birlik beraberliğimizi simgeledi.sonra bizden bahsetti.\'taa Malazgirt ovasından yürüyen türkoğlu,Yüzü dünyada yiğit yüzlerinin en güzeli,çok büyük bir iş görmekle yorulmuş belli\'sonra da gücümüzden\'hem büyük yurdu kuran hem koruyan kudretimiz.\'ve tarihimizi hatırlattı\'Barbaros belki donanmayla seferden geliyor\'başında bayram sabahına ulaşmanın keyfini,yeni kıyafetlerle bayrama açılan kapıdan girişin tasvirini yapan Yhaya Kemal,şiirini kendine özgü bağlantı ve yorumlarıyla,mükemmel işçiliğiyle devam ettirmekteydi.sonra şöyle anlattı sonunda o ambiyansı.\'Ulu mabedde karıştım vatanın birliğine.Çok sükür Tanrıya, gördüm, bu saatlerde yineYaşıyanlarla beraber bulunan ervahı. Doludur gönlüm ışıklarla bu bayram sabahı!\'ve göğsümü gererek şöyle demiştim;YAHYA KEMAL BEYATLI.ve yahya kemal alkış yağmuruna tutulmuştu,dilden dile dolaşıp,insanları çok ama çok etkilemişti.hiç şüphesiz en çook da beni.o vakitten sonra Süleymaniyeye gittiğimde daha bi doluydum.yokuşu çıkarken başlardım şiiri okumaya.değerini bilenler yanıma sokulur dinlerlerdi beni.kütüphanesinden manzaralı ön bahçesine tam bir süleymaniye tutkunu oluşmuştum artık.yahya kemal gibi\'Ulu mabed! Seni ancak bu sabah anlıyorum;Ben de bir varisin olmakla bügün mağrurum;Bir zaman hendeseden abide zannettimdi;Kubben altında bu cumhura bakarken şimdi,Senelerden beri ru\'yada görüp özlediğimCedlerin mağfiret iklimine girmiş gibiyim.\'bu ulu mabedin önünde dakikalarca onu seyredip,yahya kemalin atmosferine girmeye çalışıyordum artık.bu saatlerde süleymaniye tarih oluyordu.bende ve kişiliğmde çok etki bıraktığı için süleymaniyede bayram sabahını anlatmayı tercih ettim.lakin belirtmeliyim ki üstadın tüm şiirlerinde bu havayı yakalıyorsunuz.hele bir de onu gibi istanbul aşığıysanız.tüm şiirlerini tek tek inceleyip yorumlamıştım.kavacığa gidiniz.okuduğunuz tüm duyguları hissediceksinizdir.baharda erenköye gidin.cananı göreceksinizdir yahya kemal gibi.adalara giden vapurun arkasından bakınız bostancıda.o yakıştırdığımız ölümü yada gidenin arkasından duyulan hasreti hissediceksinizdir.dostunuzu üsküdarda hatırlayınız yahya kemalle.Aziz İstanbul diyeceksiniz Bir Başka Tepeden bakarak.istanbulun fethini üsküdardan dinleyeceksiniz.çünkü o şahittir yahya kemalin şiirlerinde.istanbulu bir kez de yahya kemal gözüyle dolaşmak açıkçası insana huzur veriyor,değerlerinin farkına vardırtıyor.e o vakit buyrun baharda erenköyüne,buyrun bayramlarda süleymaniyeye...Yahya Kemalle birlikte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder